مقایسه ی تأثیر عصاره آبی برگ گردو، سیر کوهی وخارخاسک با گلی بن کلامید بر میزان گلوکز موش های دیابتی

چکیده زمینه و هدف: با توجه به شیوع بالای دیابت در جوامع و اقبال عمومی به استفاده از طب مکمل در درمان بیماری ها این مطالعه با هدف ارزیابی اثرات عصاره ی گیاه خارخاسک، سیر کوهی و برگ گردو بر قند خون موش های دیابتی در مقایسه با داروی گلی بن کلامید انجام گرفته است. مواد و روش ها: در این مطالعه ی تجربی تعداد 72 رت نر از نژاد ویستار با وزن 250 تا 300 گرم انتخاب و پس ازتقسم نمونه ها به 6 گروه مساوی، در شرایط یکسان نگهداری شدند. گروه اول به عنوان شاهد سالم و از استرپتوزوسین (60 میلی گرم بر کیلوگرم) جهت ابتلا نمونه های گروه های 6-2 به دیابت استفاده و همه ی نمونه-ها تحت تغذیه با غذای معمول و آب به میزان آزاد قرار گرفتند. پس از 72 ساعت قند خون تمامی نمونه ها کنترل و علاوه بر غذا و آب، در گروه های 2 تا 6 به ترتیب عصاره ی آبی خارخاسک، سیر کوهی، برگ گردو، مخلوط هر 3 عصاره، گلی بن کلامید به صورت روزانه داده شد. مجدداً پس از 1 تا 4 هفته قند خون تمامی نمونه ها کنترل گردید. نتایج: نتایج نشان داد که قند خون گروه های 6-2 به میزان معنی داری کاهش یافته(p<0.001) ولی بیش ترین میزان کاهش مربوط به گروه درمان شده با عصاره ی برگ گردو بوده است (p=0.002). همچنین نتایج نشان داد که استفاده از هر 3 عصاره به صورت مخلوط تأثیر بیش تری بر کاهش قند خون، نسبت به استفاده از هر یک از عصاره ندارد. نتیجه گیری: با وجود تأثیر بهتر برگ گردو بر قند خون نسبت به گیاه خارخاسک و سیر کوهی، از آن ها تنها می توان به عنوان مکمل داروهای رایج ضد دیابت استفاده نمود. همچنین مصرف همزمان چند داروی گیاهی نه تنها ممکن است تأثیر بهتری بر کنترل میزان قند خون نداشته باشد، بلکه احتمالاً موجب بروز تداخل داروئی و تأثیرات متناقضی می گردد.